از آنجا که به طور معمول وزن و حجم ترافیک هر سال افزایش می یابد، در اصل کف خیابان ساخته شده ممکن است به اندازه کافی ضخیم برای رفع حجم ترافیک‌ها و رفع نیازهای آینده نباشد. از لحاظ اقتصادی این مشکل می تواند با ساخت اول ضخامت مورد نیاز برای مقابله با بار اولیه و کوتاه مدت و سپس ، در هنگام نیاز، لایه های اضافی آسفالت برای افزایش ضخامت آسفالت کل افزوده شود، حل شود. این روش مرحله ساخت و ساز نامیده می شود.

این روش باعث اجتناب از سرمایه گذاری وسیع ابتدایی می شود؛ زمانی که یک لایه آسفالت جدید اضافه شده است، سطح پوشیده برابر یا بهتر از اصل می‌شود.
زمانی که بودجه راه سازی محدود شد، یک پایه آسفالت قوی در برابر تمامی شرایط اب و هوایی می تواند برای یک سال یا بیشتر و برای ترافیک بکار رود. هنگامی که شرایط ساخت و ساز بیشتری در دسترس باشند، سطح آسفالت می تواند اضافه شود.

به طور مشابه، در توسعه های جدید، پایه آسفالت می تواند در تمام خیابان های جدید برای خدمت قرار داده شود و تا سیر تکاملی تمام شود و ترافیک ساخت و ساز HEAV متوقف شود. سپس سطح آسفالت بعد از اولین تعمیر هر گونه آسیب یا حل نواقص توسط پایه اضافه می شود در حالی که می تواند ترافیک ساخت و ساز را حمایت کند. خیابان ها پس از آن در قدرت کامل و در شرایط جذاب مناسب برای یک منطقه زندگی جدید هستند.

نمونه های بسیاری از مرحله ساخت و ساز برنامه ریزی شده در سیستم بزرگراه مشهود است. آسفالت کف خیابان ها با ضخامت کافی برای استفاده در چند سال اول ساخته می شوند ، با یافته های برنامه ریزی شده برای افزایش تشدید ضخامت با افزایش ترافیک در زمان مورد نیاز صورت می گیرد.

منبع: aimbitumen